Donderdag 14 mei 2020 is een gitzwarte dag voor de drafsport. Rik Depuydt overleed na een strijd van bijna anderhalf jaar tegen de slepende ziekte. Iedereen leefde de voorbije maanden mee met Rik. Sommigen konden hem van dichtbij steunen, anderen leefden mee in alle stilte op de achtergrond. De hoop dat het met de drievoudige Belgische kampioen nog beter zou worden bleef aanwezig. Hoop voor zijn rol als echtgenoot van Carine De Soete, hoop voor zijn rol als vader voor Kristof, maar ook hoop als gevolg voor het respect dat er vanuit de gehele drafsport is voor Rik. Voor de man die als trainer en driver gekend was als een echte vakman. Rik was iemand die zijn stiel kende en dat niet alleen bij het trainen en rijden in koers, maar ook op de veilingen waar hij er voor weinig geld steeds zeer nuttige koerspaarden kon kopen. Rik was, met de steun van vrouw Carine, een vakman op alle gebied in de drafsport. Een ware kampioen van België over Cagnes-Sur-Mer tot in Biarritz.
Maar liefst vier decennia lang stond hij aan de top van onze drafsport. In de gouden jaren ’80 werd hij een vaste waarde in de top-5 bij onze drivers. Het was een periode waarin onze sport vele grote prijzen had. Ook Rik kon in deze categorie zijn stempel drukken. In de oranje kleuren met de witte schuine band van Emile Lesage zagen we hem vaak schitteren in topnummers. ORLY DU JAVA en LELIDANT zijn slechts enkele van de vele namen die met Rik glorieuze momenten beleefden. LELIDANT was een groot kampioen over de lange afstand. Dit toonde Rik in de winterklassiekers in Sterrebeek. In de zomer van 1985 wonnen ze op grandioze wijze de Grote Prijs van de Stad Waregem.
In de tweede helft van de jaren ’80 werd het oranje aangevuld met rood. De rode kleuren met de witte naden van Alphons Dieltjens zorgden voor gigantisch veel paarden die met Rik de renbaan mochten betreden. De zege van APPARTACUS is in de Jean Bouckaert van 1988 een mooi voorbeeld van deze succesvolle samenwerking. Niet alleen Belgische toppaarden kwamen in handen van Rik. Ook Zweedse, Amerikaanse en Franse dravers zorgden voor successen. En het was met de paarden uit het laatstgenoemde land dat Rik zich extra kon onderscheiden. Met de Franse paarden, die het vaak lastig hebben om te blijven draven, kon Rik fantastisch werk leveren. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat hij in de jaren ’90 meer en meer de koersen bij onze zuiderburen opzocht. In het noorden van Frankrijk stapelden de successen zich op. Tijdens de winter- en zomermaanden vormde Cagnes-sur-Mer de plaats waar Rik en zijn team zich op richtten. Deze hippodroom aan de Azuurkust zou in een later stadium aangevuld worden met succesvolle zomers in Biarritz. Op beide plaatsen kon Rik de seizoenstitel behalen. Van TYROL WILLIAMS tot QUENTIN ROSE, van THEOPS JAUGENAY tot DUR D’OREYE, de Franse dravers waarmee Rik de Fransen kon vloeren zijn zo talrijk dat we er tientallen zouden moeten noemen. Maar alle prestaties in Frankrijk zorgden er wel voor dat de jongere broer van Raf bij onze zuiderburen een gekende naam werd.
In de jaren ’90 en de jaren ’00 werden de activiteiten in Frankrijk en België gecombineerd. In de jaren ’10 legde Rik zich echter steeds meer opnieuw toe op de sport in eigen land. Dit zorgde ervoor dat hij zijn palmares kon aandikken met een tweede zege in de Talpe. Met LAURIER DAG (2014) won hij vijftien jaar na zijn zege met PAPARAZZY. Ook in de Grote Prijs van de Stad Oostende kon hij zijn naam nog maar eens op de erelijst bijschrijven. Met ONYX D’EM deed hij zijn stunt van 20 jaar eerder (GARY GLITTER -1994) nog eens over.
Ook op Waregem Koerse beleefde Rik Depuydt een revival. Nadat hij eerder met CARDIA D’AUTERIVE de Jules Storme in 1989 won, scoorde ACTION INVIT in 2010 even goed. CAMINO EV was in 2012 en 2013 het verlengstuk van zijn zege met HERCULE D’EXPERT in 1997. Deze twee voorbeelden geven weer dat op het moment dat Rik zich opnieuw op de Belgische koersen richtte, hij meteen een gooi kon doen richting het meest prestigieuze: de nationale titel bij de drivers. Dit kampioenschap kon hij in 2015,2017 en 2018 winnen. Naast het prestige leverde het hem een heel mooi symbolisch cadeau op: de gouden helm, perfect passend bij de kleuren van Ecurie LJ die hij droeg bij zijn Darby-zege (2012) met FALCO VRIJTHOUT. De gouden helm paste al even goed bij de oranje kleuren met witte sterren, zijn persoonlijke driversoutfit.
De witte sterren op de oranje familiekleuren waren altijd een herkenning in koers. Maar hoe de sterren op die bewuste kerstavond van 2018 aan de hemel stonden, is om helemaal stil van te worden. Rik moest die dag drie keer rijden in Mons. Zonder het te weten zou het de laatste keer zijn dat we Rik in koers zouden zien rijden. Het leverde drie overwinningen op. In drie koersen na elkaar… een loepzuivere hattrick, als onverwacht orgelpunt op een prachtige sportcarrière.
Rik Depuydt is niet meer, maar in de geschiedenis van de Belgische drafsport zal hij altijd blijven verder leven.
Nicky De Frene
