Interview met de Belgische driverskampioen van 2022

Hanna Huygens is er het voorbije jaar in geslaagd om de Belgische drafsport op indrukwekkende wijze te domineren. Met maar liefst 108 zeges in de sulky bouwde ze een voorsprong op van 43 overwinningen op Jules Van Den Putte die tweede werd in de eindrangschikking. Hiermee was het al enkele maanden duidelijk dat Hanna Huygens de allereerste vrouw zou worden die de Belgische kampioenstitel bij de profdrivers zou winnen. Daarnaast heroverde ze eveneens haar nummer 1-plek in het bereden circuit. De dertien zeges die ze in het zadel behaalde waren meer dan voldoende voor een twaalfde eindzege in dit klassement. Maar het is vooral haar titel als Belgische kampioen in de sulky die voor de grootste eer zorgt. De ‘leading lady’ van de Belgische drafsport werd het voorbije jaar de officiële nummer 1 van ons land. Bturf staat graag stil bij deze uitzonderlijke prestatie in onze Belgische drafsportgeschiedenis. Samen met Hanna overlopen we haar succesjaar.

Hanna, was het voor jou een hoofddoel om in 2022 kampioen te worden?

HH: ‘Neen, niet echt. Bij het begin van het jaar dacht ik daar nog niet over na. Ik wou het gewoon zo goed mogelijk doen en zo veel mogelijk koersen winnen. Het was pas in de zomerperiode dat er veel mensen rondom mij begonnen te zeggen dat ik dit jaar wel kampioen zou kunnen worden. Maar zoiets kan nog altijd vlug veranderen, dus ik bleef daar wel vrij rustig bij.’

In 2021 was je voor het eerst geen kampioen in het bereden circuit. Hoe heb je dit ervaren?

HH: ’Ik kon me daar heel gemakkelijk overheen zetten. Ik vond het ook verdiend dat Céline (nvdr. Onghena) kampioen werd. Ik gunde het haar, want haar stal zoekt altijd ideale paarden uit en in 2021 deden ze het uitstekend. De beste had dat jaar gewonnen en ik was dus niet meteen uit op revanche.’

Vind je het belangrijk dat er gefocust wordt op het feit dat je als ‘eerste vrouw in de drafsport’ doorbreekt aan de top?

HH: ’Voor mij persoonlijk vind ik dit niet belangrijk. Zelf zou ik er eigenlijk weinig bij stilstaan. Maar ik vind het wel van belang voor de anderen. Het is een bewijs dat jonge vrouwen het in de sport wél kunnen maken en dat ze een carrière kunnen uitbouwen. Als ze de kansen krijgen dan kan het lukken. Wat dat betreft is het opmerkelijk dat in Frankrijk hele goeie bereden jockeys als Nathalie Henry of Camille Levesque niet in het aangespannen circuit aan de start komen. Als ze de kans krijgen, zie ik niet in waarom ze ook dit niet zouden kunnen.  Voor de koerswereld zou dit trouwens een mooie extra dimensie zijn mochten ze ook vaak aangespannen aan de start komen.’

Welk moment vormde voor jou in 2022 ‘de minuut van het jaar’? Of anders gesteld: wat was voor jou het sportieve moment van het jaar?

HH: ‘Qua beleving van de sport denk ik meteen aan mijn bezoek aan Solvalla tijdens de Elitloppet-meeting. Het moment dat de start viel van de Elitloppet was voor mij wel super om dit van heel dichtbij aan de reling te kunnen meebeleven. Voor wat mijn koersen betreft, denk ik dan aan OSAKA MELODY. Op 26 november moest ze winnen om samen met MIG DU LOGIS het Paard van Tongeren te zijn. Dit lukte en dit gaf me wel een heel goed gevoel.’

Je kwam dit jaar ook in heel veel koersen aan de start. Hoe en wanneer bereid je een meeting voor?

HH: ‘Wanneer we onderweg naar de hippodroom zijn, bekijk ik in de wagen de deelnemerslijsten en probeer ik in te schatten hoe de koers tactisch zal verlopen. Het is wel een voordeel dat ik veel in koers kan rijden, want zo ken ik de meeste Belgische paarden en drivers en kan ik de mogelijke tactiek soms al inschatten. Als er een Nederlandse deelnemer naar Mons komt, zoek ik hem wel even op om al eens een koers te bekijken. Maar alle tegenstanders van een hele meeting nog eens opzoeken is niet haalbaar. Dit is wel een verschil met vroeger toen ik in de bereden draverij maar één keer moest rijden op een dag. Dan wilde ik echt alles weten van iedere deelnemer en zocht ik alles op. Omdat ik maar één keer moest rijden, had ik daar veel meer tijd voor.’

Met Coco Bongo behaalde je een vijfde zege in de Grote Prijs der Vlaanders. Hoe heb je dit moment beleefd met een paard waarmee je al 32 keer mee kon winnen?

HH: ‘Dat was een geweldig moment omdat Coco Bongo het zo verdiende om die koers te winnen. In de winterperiode was hij voordien soms iets minder, maar deze keer werd er echt toegewerkt naar deze Prijs der Vlaanders. Heel zijn carrière is ook zo’n prachtig verhaal! Hij kwam naar België met pakweg 600 euro winsom en aangespannen lukte het niet. Toen ik hem in een monté-koers mocht proberen, veranderde hij helemaal en won hij de ene koers na de andere. In het begin was het geen gemakkelijk paard, maar hij kon zijn niveau steeds maar optillen. Dat hij uiteindelijk de Prijs der Vlaanders kon winnen, was heel mooi. Enkel spijtig dat deze koers niet meer op Mardi Gras verreden werd.’

Een week later was er de zege met Cyriel d’Atom in de Grote Winterprijs. Had je als tiener het mogelijk gehouden dat je die koers op je 25^ste kon winnen?

HH: ‘Neen, echt niet. Mocht ik dat gedacht hebben of aan iemand verteld hebben, dan zouden ze eens goed gelachen hebben. Het is net alsof iemand je als tiener zou zeggen dat je over 10 jaar de Prix d’Amérique zou winnen. Het kwam absoluut niet in mijn gedachten op dat dit mogelijk zou zijn. Maar toen kwam Cyriel d’Atom op mijn pad en we hebben samen een fantastisch mooi jaar beleefd.’

Samen wonnen jullie maar liefst 9 keer. Stel dat Cyriel d’Atom een mens van vlees en bloed was, hoe zou je hem dan omschrijven?

HH: ‘Als iemand met een keihard karakter die een echte workaholic is. Als een man die door weer en wind altijd gaat werken, nooit klaagt en nooit opgeeft.’

Aan welke jonge paarden uit jullie trainingscentrum heb je het voorbije jaar een extra positief gevoel overgehouden?

HH: ‘Ik denk dan vooral aan OSAKA MELODY. We hadden nooit gedacht dat ze zou bereiken wat ze het voorbije jaar heeft laten zien. In dat opzicht heeft ze ons heel mooi verrast. Ze begon het jaar met 0 euro, heeft 14 keer gelopen en kon 10 keer winnen. Ze is doorheen het jaar steeds positief blijven evolueren. Het was een bewuste keuze om haar telkens in Tongeren te laten starten, maar op die manier kon ze steeds verder doorgroeien. Op haar evolutie kijk ik wel met een tevreden gevoel terug.’

11 november 2022 is een datum die voor altijd zal bijblijven. In Tongeren won je 5 van de 6 koersen. Hoe heb je die onvergetelijke namiddag beleefd?

HH: ‘Vooraf dacht ik wel dat ik een paar kansen had. Vooral Maestro S zag ik zeker heel dicht eindigen. Maar toen we aankwamen op de renbaan moest ik in de eerste koers Sebastien Juprelle vervangen met PROMESSE DE HAMAL. We wonnen meteen, maar toen ik na de derde koers ook al met OLYVE D’ERPION en MAESTRO S had gewonnen, was ik eigenlijk nog niet veel mee bezig met de mogelijkheid om ze allemaal te winnen. Ik dacht er niet te veel over na en bleef gewoon de focus behouden op BLEU CIEL en HARAS DANOVER. Na de vijfde zege was het wel grappig dat mijn vader voor de koers van LORD OF LOVE (nvdr. De zesde en laatste koers van het programma) zei dat ‘we net om die ene koers te winnen naar Tongeren waren gekomen’. Maar eigenlijk wisten we dat MIG DU LOGIS kloppen eigenlijk niet mogelijk was. Die tweede plek was het hoogst haalbare. Het is wel speciaal dat we de week voordien met paarden van ons entrainement ook een hele goeie dag hadden. Mijn vader won die dag twee keer, Jonas Van Den Hove ook een keer en ikzelf drie keer. Op de terugweg naar huis zeiden we al grappend dat het straf zou zijn mochten we eens alle koersen op een meeting winnen. We konden nooit denken of veronderstellen dat dit een week later bijna echt het geval was.’

Welke buitenlandse ervaringen blijven er je van het voorbije jaar bij?

HH: ‘De deelname met GUSTAFSON aan de Monté-Eliten steekt er toch bovenuit. De sfeer in Solvalla is die dag zo uniek. Bij de opwarming en het defilé is het enthousiasme van het publiek al te horen. We werden tweede, maar zelfs voor de tweede blijven de mensen applaudisseren en juichen. Een prachtige ervaring. Dit zou ik gerust elk jaar willen meemaken.’

Wat is je doel voor 2023?

HH: ‘We zullen proberen om even goed te doen als nu. Verder doen zoals we bezig zijn. Met een nieuwe kampioenstitel ben ik eigenlijk niet echt bezig. Het is belangrijk om ons werk te kunnen verderzetten en dat ons trainingscentrum het goed blijft doen. Als we de goeie lijn van dit jaar kunnen doortrekken, dan kunnen we blijven genieten van het vertrouwen die de eigenaars en trainers in ons hebben en da’s het belangrijkste’

En tot slot…stel dat je in 2023 -los van het financiële aspect- één zege mag kiezen uit de volgende drie koersen:

1. Grote Prijs van de Stad Oostende op een bomvol en zomers sfeervol Wellington.
2. Grote Prijs van de Stad Waregem voor 40.000 toeschouwers
3. Het sportieve hoogtepunt: Grand Prix de Wallonie

Welke verkies je?

HH: ‘Als ik echt moet kiezen dan kies ik toch voor de Grote Prijs van de Stad Waregem omwille van de speciale, unieke sfeer die er op Waregem Koerse toch is.’

De Belgische drafsportliefhebbers zullen het je in ieder geval van ganser harte toewensen!

NDF